Zmiany w zasiłkach chorobowych w roku 2022
3 września br. w Dzienniku Ustaw pod pozycją 1621 została opublikowana ustawa z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw.
Niektóre z wprowadzonych przepisów dotyczą nowelizacji ustawy zasiłkowej i będą obowiązywać od dnia 1 stycznia 2022 r.
Są to następujące zmiany:
- skrócenie okresu pobierania zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia,
- zaliczenie okresów niezdolności do pracy do jednego okresu zasiłkowego,
- ponowne ustalenie podstawy wymiaru zasiłku,
- podwyższenie wysokości zasiłku chorobowego za pobyt w szpitalu do 80%,
- prawo do świadczenia w wysokości zasiłku macierzyńskiego po ustaniu ubezpieczenia chorobowego dla pracownic w ciąży.
Znowelizowane przepisy ustawy zasiłkowej skracają okres pobierania zasiłku po ustaniu zatrudnienia do 91 dni. Zasada ta nie będzie miała zastosowania w przypadku osób chorych na gruźlicę, niezdolnych do pracy w okresie ciąży i niezdolnych do pracy wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów.
Od 1 stycznia 2022 w przypadku przerwy w niezdolności do pracy nieprzekraczającej 60 dni, do jednego okresu zasiłkowego będą wliczane wszystkie okresy niezdolności do pracy niezależnie od ich przyczyny. Wyjątek stanowi niezdolność do pracy w trakcie ciąży – do okresu zasiłkowego nie będą wliczane okresy niezdolności do pracy przypadające przed przerwą wynoszącą do 60 dni, jeżeli po przerwie niezdolność do pracy wystąpi w trakcie ciąży.
Od 1 stycznia 2022 roku podstawa wymiaru zasiłku nie będzie naliczana na nowo w sytuacji, gdy między okresami pobierania zasiłków (bez względu na ich rodzaj) nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż miesiąc kalendarzowy.
Zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu będzie przysługiwał w wysokości 80% podstawy wymiaru.
Projekt ustawy o kasach zapomogowo-pożyczkowych
W Dzienniku Ustaw z dnia 10 września 2021 r. pod pozycją 1666 opublikowana została ustawa z dnia 11 sierpnia 2021 r. o kasach zapomogowo-pożyczkowych. Ustawa weszła w życie z dniem 11 października 2021 r.
Z tym dniem uchylony został art. 39 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 263) będący podstawą tworzenia kas oraz wydania aktu wykonawczego regulującego dotychczasową działalność kas zapomogowo-pożyczkowych u pracodawców, czyli rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1992 r. w sprawie pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych oraz spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych w zakładach pracy (Dz. U. nr 100, poz. 502 ze zm.).
Ustawa wprowadza zmiany w zakresie:
- definicji pracownika,
- wskazania przypadków obligatoryjnego i fakultatywnego skreślenia członka KZP z listy członków KZP,
- zasad udzielania pożyczki bądź zapomogi (jak np. szczegółowe określenie zasad poręczenia pożyczki),
- wskazania sytuacji, w których walne zebranie członków może odwołać członka zarządu lub komisji rewizyjnej przed upływem jego kadencji oraz sytuacji, w których przeprowadza się wybory uzupełniające do tych organów KZP,
- pokrywania kosztów działania międzyzakładowej KZP,
- kwestii wypłaty wkładu członkowskiego na wypadek śmierci członka KZP,
- możliwości podjęcia uchwały o likwidacji KZP z własnej inicjatywy walnego zebrania członków;
- postępowania KZP w zakresie przetwarzania danych osobowych, w zgodzie z RODO,
- zasad dokonywania rozliczeń kwestii majątkowych w razie likwidacji KZP.
Pracownicze kasy zapomogowo-pożyczkowe, które działały na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów, staną się kasami zapomogowo-pożyczkowymi w rozumieniu przepisów nowej ustawy. Konsekwencją jest konieczność dostosowania statutów kas do zmienianej podstawy prawnej w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie.
Nowa metryka programu Płatnik
W dniu 22 października 2021 r. została wdrożona nowa metryka 225 dla wersji 10.02.002 programu Płatnik.
Metryka będzie automatycznie pobierana podczas aktualizacji.
